კონფლიქტების და დაძაბულობის პერიოდში, როგორც წესი,  ხელოვნება თამაშობს მეორეხარისხოვან როლს, ვინაიდან ადამიანები ფოკუსირებული არიან ძირითადი მოთხოვნილებების დაკმაყოფილებაზე (საკვები, საცხოვრებელი, მედიკამენტები და დაცვა). მიუხედავად ამისა, შემოქმედება ადამიანის დამახასიათებელი თვისებაა როგორც მშვიდობის დროს, ისე კონფლიქტურ სიტუაციაში. მაგალითად, პაბლო პიკასოს ცნობილი ნახატი „გერნიკა“ შეიქმნა გერნიკის დაბომბვის, ესპანეთის 1931-1939 წლების რევოლუციის საშინელებების და ესპანეთის სამოქალაქო ომის საპასუხოდ.

ფართომასშტაბიანი კონფლიქტებისა და კატასტროფების შემდგომ, კულტურული მემკვიდრეობა ხდება საზოგადოების აღდგენის მძლავრი სიმბოლო და ინსტრუმენტი. მაგალითად, ვარშავის ძველი ქალაქის და ხიდის რეკონსტრუქცია და მისი შეტანა UNESCO-ს მსოფლიო მემკვიდრეობის ობიექტების სიაში იყო შერიგებისა და მეორე მსოფლიო ომის ჭრილობების მოშუშების მნიშვნელოვანი სიმბოლური აქტი. 

ამავე მიზნით 1947 წელს სათავე დაედო ედინბურგის საერთაშორისო ფესტივალს. ყოველწლიურად ფესტივალს სტუმრობდა დაახლოებით 400 000 ადამიანი. გარდა ამისა, ის გახდა რამდენიმე სხვა ღონისძიების კატალიზატორი (ედინბურგის ფესტივალის ფარგლებში ხელოვნების ფესტივალი, ედინბურგის საერთაშორისო კინოფესტივალი, ედინბურგის საერთაშორისო წიგნის ფესტივალი), რამაც განაპირობა შოტლანდიაში ყოველწლიური  წარმოების ზრდა 261 მილიონი ფუნტით და შემოსავლების ზრდა 82 მილიონი ფუნტით, გარდა ამისა, შეიქმნა დაახლოებით 5 000 სამუშაო ადგილი. ამგვარად, კულტურა ხელს უწყობს საერთაშორისო დიალოგს და წარმოადგენს  კრეატიული ეკონომიკის შემადგენელ ნაწილს.

მუსიკამაც არაერთგზის შეუწყო ხელი კონფლიქტების მოგვარებას და კულტურული განსხვავებების აღიარებას. ცივი ომის პერიოდში ადგილი ჰქონდა აშშ-ს და საბჭოთა კავშირის ორკესტრების ორმხრივ ვიზიტებს; 1999 წელს დანიელ ბარენბოიმმა და ედუარდ საიდმა შექმნეს ორკესტრი “West-Eastern Divan” (დასავლეთ-აღმოსავლეთის), რომელმაც გააერთიანა არაბი და ებრაელი მუსიკოსები; 2008 წელს ნიუ -იორკის ფილარმონიამ კონცერტი გამართა ჩრდილოეთ კორეაში.