Пачнём мы не з літар, а хутчэй са значэння нашага алфавіту. Перш за ўсё, трэба разумець, што камунікацыя – гэта не дадатковая дзейнасць, яна не павінна грунтавацца на рэшткавым прынцыпе. Камунікацыя з'яўляецца неад'емнай часткай нашай стратэгічнай дзейнасці. Мы, менеджэры, кожны дзень засыпаны мільёнам розных задач: арганізацыяй семінараў і канферэнцый, пастаноўкай спектакляў або адкрыццём выстаў. І ўсе гэтыя клопаты забіраюць увесь наш час і энергію. У нас застаецца зусім мала сіл, каб пагаварыць пра наш перфоманс або выставу, пра ўражанні наведвальнікаў або экспертаў. Тым не менш, мы з самага пачатку павінны думаць пра тое, як і з кім мы будзем гаварыць.

Камунікацыя вельмі падобна на маркетынг. Менеджэры па маркетынгу, напрыклад, вырашаюць не толькі, як лепш прарэкламаваць і прадаваць ёгурт. Стратэгічныя пытанні яны таксама вырашаюць. Яны вырашаюць, які менавіта ёгурт вырабляць, і ці вырабляць яго наогул. Такім чынам, з гэтага часу давайце лічыць камунікацыю вельмі важным стратэгічным працэсам. А таксама асноўным элементам пры планаванні якіх-небудзь дзеянняў.

Такім чынам, што ж такое камунікацыя? Існуе шмат розных тыпаў і відаў камунікацыі. Але мы паглядзім на асноўныя адрозненні. Існуе ўнутраная камунікацыя – паведамленні, якія ствараюцца і перадаюцца ўнутры групы людзей або арганізацый. Гэта асобная тэма для асобнага курса - т.зв. карпаратыўная камунікацыя. Мы ж разгледзім знешнюю камунікацыю. Існуе шмат розных вызначэнняў для гэтага віду камунікацыі. Я прапаную выкарыстаць вось гэта: «Знешняя камунікацыя – гэта сістэма дзеянняў, накіраваных на прадастаўленне інфармацыі з мэтай уздзеяння на разуменне, успрыманне, чаканні і паводзіны мэтавай аўдыторыі ў адпаведнасці з місіяй і мэтамі арганізацыі або праекта». Важна адзначыць і памятаць, што канчатковай мэтай камунікацыі з'яўляецца ўздзеянне на паводзіны мэтавай аўдыторыі. Гэта і ёсць галоўнае адрозненне паміж камунікацыяй і звычайнай размовай або гутаркай.

Вельмі важна пераканаць тых, да каго мы звяртаемся, дзейнічаць пэўным чынам. Але гэта канчатковая мэта. Перш чым гэта адбудзецца, мы павінны, так бы мовіць, паўплываць на разуменне, успрыманне і чаканні нашых слухачоў. Гэта значыць, на першым этапе мы змяняем тое, як людзі ўспрымаюць і рэагуюць на навакольны свет (так званы настрой), а затым пераходзім да практычнага аспекту.

Найбольш яркім прыкладам могуць служыць выбарчыя кампаніі. Па-першае, выбарчы штаб. Напрыклад, выбарчы штаб кандыдата ў прэзідэнты стварае пэўны вобраз гэтага кандыдата, каб выбаршчыкі ўспрымалі яго станоўча. Каб яны не адварочваліся, чуючы пра яго альбо яе ці слухаючы яго ці яе прамову. Людзі рэагуюць на словы або імідж кандыдата не толькі розумам, але і сэрцам. Такім чынам, супрацоўнікі ствараюць пазітыўны настрой.

Але ўсё гэта робіцца не проста дзеля таго, каб хтосьці камусьці спадабаўся або хтосьці камусьці давяраў. Ва ўсяго гэтага ёсць практычныя прычыны. Канчатковай мэтай фарміравання гэтага настрою з'яўляецца тое, што ў пэўны час і ў пэўным месцы людзі мусяць зрабіць нейкія дзеянні: прыйсці на выбарчы ўчастак і прагаласаваць за гэтага кандыдата.

На гэтым этапе важна памятаць наступнае:

• Камунікацыя — гэта не дадатак да вашага асноўнага роду заняткаў. Не. Камунікацыя мае стратэгічнае значэнне. Яна вельмі падобна на сапраўдны маркетынг.
• Камунікацыя фарміруе настрой (успрыманне, разуменне, адносіны, чаканні і рэакцыі) з мэтай уздзеяння на паводзіны.

Да пабачэння! У наступны раз мы пагаворым пра этапы камунікацыі.