Напрыклад, творчы дух Лос-Анджэлеса мае шырокі спектр праяў - ад стварэння арт-прастораў Бойл Хайтс да навуковай працы Лабараторыі рэактыўнага руху NASA. У сукупнасці яны - галоўны эканамічны актыў рэгіёна, які вызначае далейшае развіццё.

Паняцце «крэатыўная эканоміка» вызначаюць як сукупнасць індывідаў і бізнэсаў, якія ствараюць культурныя, мастацкія і інавацыйныя прадукты і паслугі. Гэтая сістэма ўключае таксама прасторы, дзе стваральнікі могуць свабодна прадстаўляць свае працы, атрымліваць водгукі і абменьвацца ідэямі.

Асновай крэатыўнай эканомікі з'яўляецца выкарыстанне людзьмі творчага ўяўлення для павышэння каштоўнасці той ці іншай ідэі. Джон Хокінс распрацаваў канцэпцыю крэатыўнай эканомікі ў 2001-м годзе, каб апісаць эканамічныя сістэмы, у якіх каштоўнасць залежыць ад арыгінальнасці і крэатыўнасці, а не ад традыцыйных рэсурсаў, такіх як зямля, праца і капітал. У адрозненне ад крэатыўных індустрый, якія абмежаваны канкрэтнымі галінамі, тэрмін «крэатыўная эканоміка» апісвае крэатыўнасць эканомікі ў цэлым.

Менавіта новыя ідэі, а не грошы ці тэхналогіі, прыносяць сёння поспех, а галоўнае - асабістае задавальненне. Крэатыўная эканоміка дае новае жыццё вытворчасці, паслугам, гандлю і сферы забаў. Яна змяняе асяроддзе, у якім людзі хочуць жыць, працаваць і вучыцца, дзе яны думаюць, вынаходзяць і ствараюць.

Крэатыўная эканоміка - галіна сусветнай эканомікі, якая хутка расце. Яна дынамічная ў частцы генеравання даходаў, стварэння працоўных месцаў і развіцця экспарту, паколькі менш прывязана да матэрыяльных рэсурсаў. Эканаміст і тэарэтык мастацтва П'ер Луіджы Сака таксама акцэнтуе ўвагу на тым, што крэатыўная эканоміка лепш за ўсё адлюстроўвае лакальныя асаблівасці і захоўвае ідэнтычнасць у эпоху глабалізацыі. У якасці прыкладаў месцаў, якія найбольш актыўна развіваюць крэатыўную эканоміку, ён называе Іль-дэ-Франс у Парыжы, Унутраны Лондан і Мілан.