Як правіла, большасць культурных стратэгій закранаюць наступныя пытанні:

• Стварэнне, вытворчасць, распаўсюджванне і абарона / захаванне культурнага кантэнту: як забяспечыць яркае культурнае жыццё?
• Кантэнт і інфраструктура: як забяспечваць баланс паміж падтрымкай культурнай інфраструктуры і ўцягваннем у яе людзей і правядзеннем мерапрыемствамі?
• Установы культуры і роля недзяржаўнага сектара: як падтрымліваць нацыянальныя ўстановы, ствараючы ўмовы для росквіту прыватнага сектара і незалежнай дзейнасці?
• Зарплаты і сацыяльныя гарантыі: як пераканацца, што ў прафесіяналаў у сферы культуры ёсць магчымасці працаўладкавання, і як ацаніць іх уклад?
• Механізмы фінансавання культуры: як фінансаваць культуру і дыверсіфікаваць крыніцы фінансавання, каб яны былі не толькі дзяржаўнымі?
• Нарматыўна-прававая база (як законы, якія непасрэдна тычацца культуры, так і агульныя законы і нарматыўныя акты): як падтрымліваць развіццё культуры праз стварэнне спрыяльнага прававога асяроддзя?
• Узаемасувязь паміж нацыянальнай, рэгіянальнай, мясцовай і прыватнай культурай: як каардынаваць удзел у развіцці культуры дзяржаўных і прыватных, нацыянальных і мясцовых зацікаўленых бакоў?

Акрамя агульных пытанняў, сучасныя культурныя стратэгіі ва ўсім свеце закранаюць шэраг іншых важных аспектаў:

• сацыякультурную разнастайнасць і разнастайнасць формаў культурнага самавыяўлення;
• доступ да культуры (удзел у культуры, сацыяльна недабрабытныя групы насельніцтва, аддаленыя раёны, роўны доступ і г.д.);
• адукацыю ў сферы культуры (як доступ да культуры для дзяцей і моладзі, так і вышэйшую адукацыю ў сферы культуры);
• культурныя і крэатыўныя індустрыі (планаванне, інфармаванасць, прадпрымальніцтва ў сферы культуры, інавацыі і тэхналогіі, творчыя інкубатары, нарошчванне патэнцыялу і г.д.);
• правы інтэлектуальнай уласнасці, барацьба з пірацтвам;
• доступ да фінансавання і разнастайнасць крыніц фінансавання (прыватнае, еўрапейскае, міжнароднае фінансаванне, схемы крэдытавання, ваўчары, інвестары, падаткі і г.д.);
• прасоўванне культуры ў іншых галінах палітыкі (крыжаванае фінансаванне і спадарожныя эфекты), уключаючы культуру і ўстойлівае развіццё, адукацыю, рэгіянальнае развіццё і турызм, эканоміку і інавацыі, брэндынг краіны, сацыяльныя інавацыі і г.д.;
• культура і адраджэнне гарадскога асяроддзя, якасць жыцця;
• лічбавая культура (ацыфроўка культурнай спадчыны, новыя тэхналогіі ў культуры);
• культурны і творчы экспарт і інтэрнацыяналізацыя, культурная дыпламатыя;
• належнае кіраванне ў сферы культуры (празрыстасць, вяршэнства права, удзел у культуры, справаздачнасць, плюралізм).