Ի՞նչ է մշակութային լրագրությունը: Մշակութային լրագրության առաջնային խնդիրը արվեստներն ու ստեղծարար գործունեությունն են, ինչպես նաև այն անհատները, հաստատություններն ու քաղաքականությունները, որոնք իրականացնում են կամ հնարավոր են դարձնում այդ գործունեությունը: Սովորաբար, արվեստներ ասելով, հասկանում ենք գրականությունը, տեսողական արվեստները, երաժշտությունը, կինեմատոգրաֆը, թատրոնը և պարը, լուսանկարչությունը, ճարտարապետությունը և դիզայնը: Դրանք վերաբերում են թե՛ «բարձր մշակույթին» (արվեստի ավանդական ձևերից շատերը), թե՛ «փոփ մշակույթին» (որը մի ժամանակ հայտնի էր «ժողովրդական արվեստ» անունով): Մշակույթը նույնիսկ ընդգրկում է զանգվածային ժամանցի ձևերը՝ ժողովրդականություն վայելող ֆիլմերը, ռադիոն, հեռուստատեսությունը և համակարգչային  խաղերը: Ավելի լայն սահմանումը կարող է ներառել ամեն բան՝ այգեգործությունից և խոհարարական արվեստից մինչև քաղաքաշինություն և նորարարական տեխնոլոգիական սթարթափեր:

Մշակութային լրագրության խնդիրներն ընդլայնվել են մշակույթի և հասարակությունում դրա ունեցած դերի մասին մեր ընկալումների զարգացմանը զուգահեռ: Այս ընկալումը նոր ուղղությունների ներքո ձևավորող մտածողներից են Էդվարդ Սաիդը, Ջորջ Ստայները, Ումբերտո Էկոն և Ստյուրատ Հոլը: Հիմա մենք խոսում ենք «մշակութային պատերազմների» և «մշակութային տեղաշարժերի» մասին, որոնք և առաջ են մղում քաղաքական և սոցիալական փոփոխությունները: 21-րդ դարում ավելի ու ավելի է ընդունվում արվեստների ոլորտի դրական տնտեսական ազդեցությունը աշխատատեղերի ստեղծման, տնտեսական աճի, զբոսաշրջության, արտահանումների և զարգացման առումներով, ինչպես նաև արվեստների դերը որպես սոցիալական խնդիրները լուծելու և արժեքները փոխանցելու միջոց: «Մշակութային և ստեղծարար արդյունաբերությունները» ներառում են ավանդական արվեստները, կիրառական արվեստները և ստեղծարար նորարարությունը: ԵՄ-ն նաև ճանաչում է արտահայտման ազատությունը, այդ թվում նաև արվեստների միջոցով արտահայտման ազատությունը՝ որպես անհատների ինքնակայացման և ինքնավարության խթանման կարևոր գործոն և «էական տարր հասարակությունում անհատական ինքնության զարգացման և դրսևորման համար»:

Ոմանք, այդ թվում նաև բազմաթիվ արվեստագետներ, նախընտրում են շեշտել արվեստի ներակա արժեքը, ոչ նրա տնտեսական կամ սոցիալական օգուտները: Այնուամենայնիվ, տնտեսական կարևորության մասին փաստարկները կարող են օգնել հիմնավորել հանրային ռեսուրսների հատկացումը և քաղաքականությունները՝ միտված արվեստների զարգացմանը, ինչպես նաև ձևավորել ԶԼՄ-ներով լուսաբանման այնպիսի պրակտիկա, որը կարող է ազդել քաղաքականություն մշակողների վրա և լսարաններ ձևավորել արվեստների համար: Մասամբ այս տնտեսական արժեքի գիտակցմամբ է, որ ԶՄԼ-ներում մշակութային իրադարձությունների լուսաբանումը դուրս է եկել «Արվեստներ և գրականություն», կամ «Մշակույթ» բաժիններից, և հիմա մշակութային խնդիրներն արծարծվում են «Նորություններ», «Բիզնես», «Մեկնաբանություններ և կարծիքներ», «Ճանապարհորդություն և կենսակերպ» բաժիններում: