Ո՞ւմ է անհրաժեշտ մշակութային ռազմավարությունը: Մշակութային ռազմավարությունը կարող է գործել տարբեր մակարդակներում: Այն հիմնականում ծառայում է որպես միջոց կառավարության, մշակույթի նախարարության և այլ նախարարությունների, տարածքային և քաղաքային իշխանությունների համար: Նրանց նպատակն է ստեղծել բարենպաստ պայմաններ, որտեղ մշակույթը կծաղկի, իսկ ստեղծագործ միտքը նոր որակ կհաղորդի կյանքի այլ ոլորտներին:

Մշակութային ռազմավարությունը կիրառելի է նաև մշակութային հաստատություններում (թանգարաններ, թատրոններ, երաժշտական հաստատություններ, համալսարաններ) և մասնավոր մշակութային կազմակերպություններում՝ հասկանալու, թե ինչպես է իրենց աշխատանքը նպաստում ազգային կամ տեղական ընդհանուր ռազմավարության իրականացմանը: 

Ազգային, տարածաշրջանային և տեղական  մշակութային ռազմավարության մշակումը, ի թիվս այլոց, հետապնդում է հետևյալ հիմնական նպատակները.

• Մշակույթը դարձնել առաջնային՝ ցույց տալով մշակույթի կարևոր դերը կյանքի բազմաթիվ բնագավառներում և ընդգծել մշակույթը և ստեղծագործ միտքը այլ նախարարությունների և շահագրգիռ կողմերի օրակարգում ընդգրկելու անհրաժեշտությունը:   
• Ապահովել կառավարության տարբեր մակարդակների միջև, ներառյալ ազգային, տարածքային և տեղական իշխանությունների միջև մշակույթի դերի վերաբերյալ համաձայնության առկայությունը:
• Մշակույթի և ստեղծագործ գործունեության մասին մշակել երկարաժամկետ տեսլական, որը կընդգծի տնտեսության զարգացման, ինքնության և սոցիալական համախմբվածության ամրապնդման համար մշակույթի ունեցած ներուժը:  
• Համաձայնեցնել արդյունավետ մշակութային կառավարման կանոնները՝ ձևավորելով մշակութային քաղաքականության վերաբերյալ թափանցիկ, ամբողջական և ներառական որոշումներ ընդունելու սկզբունքները:
• Սահմանել կարճաժամկետ առաջնահերթությունները և հիմնական գործողությունները մշակութային և ստեղծարար ոլորտները զարգացնելու և համախմբված հասարակություն կառուցելու ներուժը բացահայտելու համար՝ առաջարկելով մշակութային քաղաքականության հստակ և անհրաժեշտ բարեփոխումներ:  

Ինչպես շատ ռազմավարությունների դեպքում, մշակութային ռազմավարության մշակման գործընթացը հաճախ ավելի կարևոր է, քան արդյունքը, այդ պատճառով անհրաժեշտ է մշակել գործընթաց, որը

• կներգրավի հիմնական շահագրգիռ կողմերին և գործընկերներին,
• կլինի բաց և թափանցիկ,
• հնարավորություններ կստեղծի քննարկումների և մտքերի փոխանակման համար,
• կնպաստի մշակույթի և ստեղծագործական գործունեության մասին իրազեկմանը,
• հասանելի կլինի տարբեր ոլորտների, մասնագիտությունների և շրջանների մարդկանց:
• Մարդիկ պետք է իրենց զգան այդ գործընթացի և վերջնական արդյունքի տեր:

Որակյալ գործընթաց ապահովելը հեշտ չէ. այն բավական ժամանակատար է և կարող է խառնաշփոթ առաջացնել: Սակայն արդյունքն արդարացնում է այն, հետևաբար կարևոր է ունենալ կառավարման հստակ համակարգ՝

• պետական և մասնավոր հատվածների ներկայացուցիչների օպերատիվ կամ աշխատանքային խումբ,
• միջգերատեսչական խորհրդատվական խումբ, որը կմիավորի մշակույթի, կրթության, տնտեսության, զբոսաշրջության, արտաքին գործերի և այլ նախարարությունները կամ նրանց բաժինները,
• մեծ լսարան ապահովող խորհրդակցական նիստեր՝ ընթացիկ արդյունքները ներկայացնելու և հասարակական քննարկումների համար հնարավորություն ստեղծելու նպատակով: 

Գործընթացի թափանցիկությունն ապահովելու և գլխավոր շահագրգիռ կողմերին ներգրավվելու համար ռազմավարության մշակման գործընթացը պետք է  ներառի նաև հաղորդակցության ոլորտը՝ կայքէջով և սոցիալական ցանցի էջով: Այն պետք է պարունակի թարմ տեղեկատվություն ընդհանուր գործընթացի, աշխատանքային փաստաթղթերի, գլխավոր  գործընկերների մասին, ինչպես նաև ընձեռի հնարավորություն հասարակական լսումների ընթացքում առցանց ներդրումներ կատարելու համար: 

Ի վերջո, ո՞վ պետք է ներգրավված լինի մշակութային ռազմավարության մշակման գործընթացում: Հաճախ ասում են, որ մարդկանց երկու խումբ պետք է, անպայման, ներգրավվի` նրանք, ում համար այդ ներգրավվածությունն անհրաժեշտություն է և նրանք, ովքեր ցանկանում են ընդգրկվել: Որքան շատ մարդ ներգրավված լինի այս գործընթացի մեջ, այնքան ավելի հիմնավորված կլինի այն: Եվ շահագրգիռ կողմերի ամուր աջակցությամբ նոր կառավարությունները և վարչական մարմինները չեն կարող պարզապես հրաժարվել ռազմավարությունից, ինչը նպաստում է մշակութային և ստեղծարար գործունեության ոլորտներում կայունության ամրապնդմանը: